Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Δια του Παραδείγματος....

Καλέ μου φίλε και πιστέ αμύητε αναγνώστη Θανάση, επιτέλους το περασμένο βράδυ άρχισε να ρίχνει «παπάδες με μπικίνια», γεγονός καθόλα παρήγορο, μια και η ζέστη και η υγρασία είχε αρχίσει να μας δίνει στα νεύρα. Ιδίως εμείς, οι Μασόνοι, που σαν τους πιγκουίνους πρέπει να προσερχόμαστε στις Στοές μας ντυμένοι με σκούρο κοστούμι και γραβάτα, αντιμετωπίζαμε με δέος την επερχόμενη έναρξη των εργασιών του νέου Τεκτονικού Έτους σε θερμοκρασίες 35° Κελσίου.

Αν ξεχωρίζουμε σαν τη μύγα μες’το γάλα σε κανονικές συνθήκες, φαντάσου την εικόνα μας δίπλα σε νεαρές και νεαρούς με σορτσάκια και αμάνικα μπλουζάκια… Κρύο για όλους λοιπόν, για να επανέλθει η ορθή τάξη των πραγμάτων.

Βέβαια, η ζέστη είναι το μικρότερο από τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε στο άμεσο μέλλον, όχι μόνον εμείς οι Τέκτονες, αλλά ολόκληρος ο Ελληνικός λαός. Βλέπεις, οι καιρικές συνθήκες δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, όταν βρισκόμαστε συλλογικά μέσα σε ένα τεράστιο ταψί και οι εξ Εσπερίας φίλοι μας έχουν ανάψει σιγανή φωτιά από κάτω μας.

Νοιώθοντας τις πατούσες μας να ζεσταίνονται σιγά-σιγά, υποχρεώνοντάς μας μεταφορικά σε επιτόπιο τροχάδην, παρατηρούμε τα ανακλαστικά της φυλής μας σε πλήρη εξέλιξη. Βλαστήμιες, κατάρες, κριτική, ανόητες προβλέψεις, αναλύσεις επί αναλύσεων και οτιδήποτε άλλο θα μας αποτρέψει από το να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας στον καθρέφτη και να κάνουμε την αυτοκριτική μας, αποδεχόμενοι ότι η Πατρίδα μας έφτασε σε αυτά τα απερίγραπτα χάλια αποκλειστικά εξαιτίας μας.

Ο λόγος που κακίζω συλλογικά όλους εμάς είναι απλούστατος: Τυφλωμένοι από τα χρωματιστά πετραδάκια και τα καθρεφτάκια που ονομάζονται μετριότητα, έλλειψη αριστείας, έλλειψη παιδείας, αρχοντοχωριατισμός,  καταναλωτισμός, επιβράβευση της λαμογιάς, μισαλλοδοξία, αρπαχτή, οκνηρία, επιδόματα, βόλεμα, φοροδιαφυγή, ρουσφέτι, ρουφιανιά, νεοπλουτισμός και αδιαφορία για κάθε κανόνα ομαλής συμβίωσης μεταξύ μας, επιτρέψαμε σε ανίκανους και φαύλους κυβερνήτες να διαχειριστούν το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας, χωρίς ποτέ να διαμαρτυρηθούμε για όλα αυτά τα θαλασσοδάνεια που έκαναν, υποθηκεύοντας την αξιοπρέπειά μας σε αλλοδαπούς τραπεζίτες και κερδοσκόπους.

Ο λογαριασμός όμως, όπως  ήταν μοιραίο να συμβεί, έφτασε κάποια στιγμή στους παραλήπτες του (εμάς) και ξαφνικά, εμείς οι “large” τύποι που παραγγέλναμε στην ψαροταβέρνα την τρίκιλη συναγρίδα για να φάμε επιδεικτικά μόνο 2 μπουκιές από αυτήν, προσπαθούμε να την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια, χωρίς να τον πληρώσουμε.

Αν τα γεγονότα δεν ήταν τόσο τραγικά για τα ίδια μας τα παιδιά, θα ήταν πάρα πολύ αστεία να τα παρακολουθεί κανείς….

Η μεγαλύτερη κρίση που περνάει η Πατρίδα μας αυτή την εποχή είναι η κρίση των ηθικών Αξιών που διαμόρφωσαν στο παρελθόν αυτή την Ιδέα που λέγεται Ελλάδα. Γιατί, Θανάση μου, τι περισσότερο και τι λιγότερο είναι η Ελλάδα μας, εκτός από μια Ιδέα που ασπάστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι που δεν είχαν κανένα άλλο τρόπο να αποδείξουν ότι κατάγονται φυλετικά από τον Περικλή ή τον Μεγαλέξανδρο;

Η Ιδέα του Ελληνισμού ήταν πάντα αυτή που μας ένωνε σαν Έθνος και ιστορικά η υιοθέτησή της προϋπέθετε τα ιδανικά της Αγάπης στην Πατρίδα, της αυταπάρνησης και της Εθνικής ομοψυχίας. Και σήμερα, αυτά τα ιδανικά καταφέραμε να τα ευτελίσουμε σε τέτοιο βαθμό, που ντρεπόμαστε να μιλήσουμε γι αυτά στα ίδια μας τα παιδιά.

Η αποκατάσταση μιας ομαλής συμβίωσης μεταξύ μας θα είναι μια πολύ αργή και επίπονη διαδικασία που θα απαιτήσει τη συνεισφορά όλων μας. Βλέπεις, δεν είναι μόνο τα χαρακώματα, μέσα στα οποία αποδεικνύεις την αγάπη σου για την Πατρίδα σου, αλλά είναι και η καθημερινή σου στάση απέναντι στο Κοινωνικό σύνολο στο οποίο θέλεις να ανήκεις.

 Αυτό το κατάλαβαν με ιδιαίτερα οδυνηρό τρόπο οι Ιάπωνες και οι Γερμανοί στο τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και έστρεψαν τον εθνικισμό τους και την αγάπη τους για τις πατρίδες τους σε άλλα, πιο δημιουργικά πεδία. Γιατί, τι άλλο, εκτός από φιλοπατρία και ένδειξη εθνικού αυτοσεβασμού, είναι η στάση του Ιάπωνα ή του Γερμανού πολίτη απέναντι στον τρόπο που εργάζεται και λειτουργεί μέσα στη χώρα του;

Υπάρχουν πάρα πολλοί συμπολίτες μας, που τυφλωμένοι από θρησκευτικό φανατισμό, μισαλλοδοξία ή απλά παραπληροφόρηση, κατηγορούν εμάς τους Τέκτονες ότι επηρεάζουμε τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Μακάρι να είχαμε τη δυνατότητα να το πράξουμε Θανάση μου, ίσως αν μπορούσαμε να μεταγγίσουμε τις ηθικές αξίες που μας έφεραν κοντά, στην ίδια την Κοινωνία, αυτή να ήταν ένα καλύτερο περιβάλλον για να ζει κανείς. Όμως, είμαστε δυστυχώς τόσο αδύναμοι όσο και οποιοσδήποτε άλλος πολίτης στο να οδηγήσουμε τις εξελίξεις σε μία αίσια κατάληξη.

Όμως, η κρίση που περνάει η Πατρίδα μας, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους. Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να προσπαθούμε να αποσυμβολίσουμε αφηρημένες Τεκτονικές έννοιες στα Τεμάχια που διδάσκουμε κάθε εβδομάδα και να υποκρινόμαστε ότι όλα είναι όπως πάντα γύρω μας. Καθημερινά είμαστε μάρτυρες των προβλημάτων και των δυσκολιών που περνάνε οι ίδιοι οι Αδελφοί μας μέσα στις Στοές.

Ας μην ξεχνάμε τους γίγαντες του Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού, τους σπουδαίους αυτούς Αδελφούς που κόσμησαν τις στήλες των Στοών μας και έδωσαν παραδείγματα ζωής και προσφοράς σε ιδιαίτερα χαλεπούς καιρούς για την Πατρίδα μας. Το Εθνικό και φιλανθρωπικό τους έργο κατά τη διάρκεια των απελευθερωτικών αγώνων του Έθνους μας, η Αντικαρκινική Εταιρεία, το Νοσοκομείο «Άγιοι Ανάργυροι», οι χιλιάδες υποτροφίες που δόθηκαν σε άπορα παιδιά, οι άπειρες αιμοδοσίες μαρτυρούν ακόμα και σήμερα το λαμπρό πέρασμά τους και μας κάνουν όλους υπερήφανους.

Είναι καιρός, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε «μικροί», «λίγοι» και φοβισμένοι. Εξακολουθούμε να αποτελούμε μια ομάδα ανθρώπων που στη συντριπτική της πλειοψηφία έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν σημαντικά ηθικά και επαγγελματικά προσόντα. Αν μπορούσαμε να διαθέσουμε 2-3 ώρες κάθε εβδομάδα, θα είχαμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στους ανήμπορους και ενδεείς συμπολίτες μας κάποια ιατρική φροντίδα, νομική συμπαράσταση ή επαγγελματική κατάρτιση, μέσα από τις Στοές μας,  δίνοντας έτσι το καλύτερο δυνατό παράδειγμα στην Κοινωνία μας.

Εναπόκειται στις σεβαστές Ηγεσίες των Ταγμάτων μας να το υλοποιήσουν.

Είπον…

ΥΓ:  Η πρότασή μου δεν είναι τυχαία. Δεν επιθυμώ να επεκταθώ περαιτέρω, εν όψει κάποιας νομικής διαδικασίας που βρίσκεται σε εξέλιξη και μας αφορά όλους μας, ως Τέκτονες. Θεωρώ όμως ότι κάποιες τόσο απλές κινήσεις θα είχαν αποστερήσει από πολλά επιχειρήματα τους σκοταδιστές που βάλλουν εναντίον μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: